HEEMKUNDEKRING
OP DE BEEK
PRINSENBEEK
Beeldbank Bibliotheek
|
|
HEEMKUNDEKRING
|
|
|
|
|
|
Klik op deze tekst voor een 100% weergave van bovenstaande afbeelding |
|
| Boeknummer | : | 00165 |
|---|---|---|
| Titel | : | Bij De Willem. 25 jaar De Stee |
| Auteur(s) | : | Frank Timmers |
| Verschijningsjaar | : | 2001 |
| Beschrijving | : | Bij De Willem. Proloog Daar staat hij dan, op de hoek van de bar. In zijn altijd goed verzorgde coupe strijden de grijze haren met de inktzwarte. Voorlopig moeten de grijze haren het nog afleggen. De natte plekken in het donkerblauwe T-shirt verraden sporen van arbeid. Het shirt is strak in de broek gestopt. Dik is hij alleen aan de bovenkant. Vrouwelijke klanten roemen hem om z’n kontje. Met een sigaar in de mond vertelt de kastelein een mop. Zelf lacht hij. De klanten kijken hem slechts aan, ze hebben er niks van verstaan. 'Hoe gaat het, vraag ik hem. 'Druk', is het antwoord. 'Een hoop schrijfwerk.' Hij zucht en stopt zijn lege glas nog maar eens onder het kraantje water. Een pilsje, whisky of een ander alcoholhoudend drankje zijn al een tijdje uitzonderlijk. 'Suiker hè, ik moet oppassen van de dokter.' Hij zucht nog eens en loopt naar de keuken om een bruine boterham met kaas te maken. 'Ik moet op gezette tijden eten. Regelmaat vindt de dokter heel belangrijk, maar hoe kan dat nou als je een café hebt?' Een klant komt binnen en gaat op de andere hoek zitten. 'Hoe gaat het?' vraagt de kastelein. 'Gisteren voetbal gezien?' De man knikt ja. 'Die Van Gaal is toch helemaal niks. Kluivert al helemaal niet, Nee, dan PSV, die hebben mooi weer gewonnen en ik weet zeker dat ze kampioen worden.' De klant is wakker geworden en pikt de discussie op. Een goede kroegbaas weet precies waar welke klant voor komt en deze houdt van voetbal. Een praatje maakt het voor hem gezellig en daar is dit café toch voor. Het wordt later. Zijn zoon komt binnen met een welgemeend 'heej'. De kastelein kijkt eens op zijn horloge. 'Heej', zegt hij terug. 'Wie werkt er vanavond?' vraagt de jongeman die zijn wilde haren letterlijk en figuurlijk nog niet verloren is. 'Ik weet het niet, ze zoeken het tegenwoordig allemaal zelf uit.' Het is gedaan met de rust. Radio 10 Gold wordt af gezet, een cd-tje verdwijnt in het apparaat en de schuif gaat omhoog. 'Daar snap ik niks van', zucht de kastelein nog maar eens. 'Die cd’s zijn van hem. Ik zet altijd de radio aan, dat is makkelijker.' Hij laat een scheet en verdwijnt naar boven. Schrijfwerk. 'Aan zijn piel trekken', zegt de ideale zoon die inmiddels plaats heeft genomen achter de bar. 'Eindelijk gitaren', mompelt een bebaarde klant met lang haar en een blouse met grote blauw-zwarte ruiten. Het volk wordt jonger. De oude mannen van overdag zijn verdwenen. Het borreltje maakt plaats voor de flessen Vos en de kleintjes pils. De tijd tikt door richting acht uur. Dan verschijnt er een frisse jongedame in de deuropening: het personeel van de avond. De schuif gaat verder omhoog. Hoe meer bier, des te meer en des te harder er gepraat wordt. De muziek moet de baas blijven; moet en zal overal bovenuit klinken. Wat later duikt achterin een zwarte schim op. De kroegbaas is teruggekeerd. Hij heeft één van die dagen. Bestelt Bokbier en drinkt het in een paar teugen leeg. Klanten wrijven in hun handen. Dat wordt lachen vanavond. Want als hij in vorm is, dan is hij goed in vorm. We drinken, praten en lachen de rest van de avond. Dan betrekt zijn gezicht. De zoon vertrekt naar Breda. 'Moet ik weer schoonmaken', zie je hem denken. Ja, in 1976 had hij het zich misschien allemaal anders voorgesteld. De klanten zijn in ieder geval blij met dit café. Om het in de stijl van Piet de Nijs te zeggen: Een dierbaar plekske, een aordse hemel, een eigen paradijs, vol leven, vol schoonheid. Wij zijn tevree in Café Bar De Stee. Een woordje vooraf 'Het leven is een feest, maar je moet zelfde slingers ophangen' zei André Hazes eens. Die slingers zijn verkrijgbaar in Café Bar De Stee. In de voorbije 25jaar hebben in De Stee nogal wat gasten gebruik gemaakt van die mogelijkheid om van het leven een feest te maken Met de Willem en Wimke voorop Het cafeetje aan de Haverdijk heeft al die jaren karakter gehad. Als artiestencafé, als ontmoetingsplaats voor de Prinsenbeekse Jeugd, als verzetje voor de mensen die de dagelijkse beslommeringen willen ontvluchten, als herberg voor sporters of gewoon voor de voorbij komende klant. Op 5 november 2001 bestaat De Stee 25 jaar en dat is een prima aanleiding om eens op te schrijven wat zich daar binnen de muren allemaal heeft af gespeeld. Je kan niet alles aan het papier toevertrouwen. Mensen gaan naar een café voor een verzetje, en dat woord 'verzetje' is op velerlei manieren uit te leggen. Vandaar dat bij het schrijven van dit boek zorgvuldig is omgegaan met de discretie. Waar daar aanleiding toe bestaat, is mensen om toestemming gevraagd. Het schrijven van een boek over 25 Jaar De Stee is graven in het verleden van twee mensen, vier muren, een dak en een tap. De Willem legde 25 Jaar geleden de basis voor een café waar heel veel mensen prettige herinneringen aan hebben. Het is ook heerlijk om iets terug te mogen doen. Hoeveel mensen heeft de Willem in zijn leven geholpen? De volgende anekdote is typerend: Willem wordt diep in de nacht uit zijn bed gebeld door een klant die de inhoud van zijn portemonnee zwaar heeft overschat als die in een hoerentent enige diensten aangeboden krijgt. Op het moment van afrekenen heeft de klant een paar keuzes. Een flink pak rammel, 'in natura' terugbetalen met zeer smerig en langdurig werk of opgesloten worden totdat er wel geld is. De klant ziet maar één oplossing: de Willem bellen! Die rijdt naar het bordeel en helpt de man van zijn zorgen af door enkele honderden guldens voor te schieten. Het is een anekdote zoals er zoveel zijn over De Stee, over Willem en over Wimke. Het verhaal van de Stee wordt in dit boek verteld via anekdotes. Ze zijn deels uit eigen beleving en deels opgetekend tijdens zogenoemde stamtafelsessies waar in de afgelopen maanden groepjes klanten van dezelfde generatie zijn uitgenodigd om met de Willem en Wimke oude koeien uit de sloot te halen. Dank voor de medewerking van al deze mensen. Ook zijn (op verzoek) enkele anekdotes schriftelijk ingeleverd en zo is dit boek eigenlijk door een hoop mensen samen gemaakt. Ze heten officieel allebei Wim maar amper iemand spreekt ze met die naam aan. Daarom heet de vader in het boek De Willem en de zoon Wimke. Dat is voor het gemak en bovendien kennen de meeste klanten ze met die namen. De titel van het boek is vanzelfsprekend. Sommige mensen zeggen thuis niks als ze richting de Haverdijk vertrekken. Anderen zeggen 'Ik ga naar De Stee', maar velen zeggen 'Ik ga naar de Willem' Daarom: BIJ DE WILLEM. 2 november 2001 Frank Timmers |
| Medium | : | Boek |
| Taal | : | Nederlands |
| Uitgever | : | Café Bar De Stee |
| Aantal pagina's | : | |