HEEMKUNDEKRING OP DE BEEK PRINSENBEEK Beeldbank Bibliotheek

 

Aantal gevonden publicaties : 649   (uit: 659) Getoond wordt publicatie : 181 t/m 210	Uitgebreid zoeken
Gesorteerd op:  Boeknummer

181.

Boeknummer: 00191   475 jaar Het Roode Hert. 1518-1993. de oudste herberg van Princenhage en Breda Ondernemingen -- Café, Het Roode Hert (Princenhage)           (1993)    [Herman Dirven] 475 jaar Het Roode Hert. VOORWOORD Op 27 januari 1518 verkocht pastoor Peter de Bruyn het door hem zeven jaar daarvoor gebouwde huis ”Den Hert” aan de Haagse Markt aan Gielis Anthonis Bays, die er onder dezelfde naam zijn herberg in begon. Nu 475 jaar later is Het Roode Hert nog steeds een herberg of zoals we tegenwoordig zeggen een café, met daarbij een eigen restaurant ”De Laveien” en grote en kleine feestzalen. Er is in de loop van die tijd, bijna vijf eeuwen, vanzelfsprekend veel veranderd, maar één zaak is al die eeuwen gebleven en dat is de gastvrijheid. Dat kan ook moeilijk anders, want het is de eerste voorwaarde om zo lang te kunnen bestaan. Nu is de geschiedenis van een herberg, waar twee en dertig kasteleins en hun families in geleefd en gewerkt hebben altijd boeiend; die van het Roode Hert is extra interessant, omdat ze door haar ligging altijd een belangrijke plaats in het dorp Hage, sinds 1942 dorp in Breda, heeft ingenomen. Wij wensen U bijzonder veel genoegen aan het verhaal over het Roode Hert, de oudste herberg in Princenhage en Breda. Op jullie gezondheid, Peter en Anneke de Jong Breda-Princenhage 26 januari 1993 Stichting Basis Publika/Familie De Jong;

182.

Boeknummer: 00192   Lucia. Een eeuw gezondheidszorg in Princenhage Zorg -- Verzorgingshuis Lucia Princenhage           (1994)    [Herman Dirven] Lucia. Een eeuw gezondheidszorg in Princenhage VOORWOORD. LUCIA in Princenhage. De 'Stichting Verpleeghuis Lucia' heeft haar naam te danken aan Sint Lucia. Onder de naam 'Lucia' zijn wel een twintigtal heilige vrouwen bekend. Te Princenhage gaat het om de Siciliaanse Lucia, die in de derde eeuw omwille van haar geloof op de brandstapel terechtkwam. Omdat de vlammen haar niet deerden, werd het godsvruchtige meisje door een dolksteek in de hals om het leven gebracht. Deze vrome legende had in de middeleeuwen tot gevolg dat Lucia ook zo werd afgebeeld en werd aangeroepen tegen keelpijn en vrouwenziekten. Ook werd Lucia de beschermheilige voor visueel gehandicapten. Waarschijnlijk was dat een gevolg van haar naam. In Lucia ligt het Latijnse 'Lux', hetgeen licht betekent,opgesloten. In vele landen, zeer bekend is Zweden, wordt dat jaarlijks op haar naamdag, 13 december, met een zogenaamde licht- of kaarsjes-processie gevierd. Te Princenhage werd vroeger de feestdag van de Heilige Lucia ook echt gevierd. Elk jaar werden in de late herfst huis aan huis de Lucia-penningen opgehaald. Men had de parochie daarvoor zelfs in distrikten ingedeeld. Als goed voorbeeld hiervan de indeling van het kerkbestuur van de Sint Martinus- parochie uit 1804, met in totaal 262 huizen of gezinnen. St. Martinusparochie-Princenhage in 1804 totaal 262 huizen of gezinnen: Distrikt & huizen --------------------------------------- Collectanten: mannen 1) Cuype en omvang van het dorp:met 90 huizen Leyten en Van Genk 2) Heuvel, Eyndhoven en Vloet: met 32 huizen Koppelie en Boons 3) Heylaer, Varent, Buur, Heike: met 41 huizen Oonincx en Nooren 4) Bagven, Lies, Vuchtschoot: met 37 huizen van Galder en Scrauwe 5) Effen, Hout en Overa : met 62 huizen Nooyens en Van Dijk In deze letterlijk overgenomen tekst uit 1804 kunt U zelf zien, hoe groot toen de Martinusparochie in Princenhage was. Hoe goed Sint Lucia al vele eeuwen in Princenhage bekend is, wordt pas echt dui- delijk, als U de kerkrekeningen van de Sint Martinusparochie doorneemt. Die zijn vanaf 1557, op enkele na, allemaal bewaard. Van elk jaar staan daarin de opbrengsten van de Lucia-omgang vermeld. In vergelijking tot de overige inkom- sten waren die zeer belangrijk en onmisbaar voor de grote Martinusparochie. Je kunt dus zeggen, als er iemand hier wel zeer goed bekend en gekend was, dan was dat: Lucia van Princenhage. INLEIDING De verzorging van zieken, mindervaliden, armen, gebrekkigen en bejaarden ligt altijd bij hen, die zelf deze zorg op dat moment niet nodig hebben. Er zijn dus verzorgers en verzorgden en voor beide groepen is dit boek bedoeld. Uiteraard ook voor allen, die voor deze zorg belangstelling hebben. Zo oud als de mensheid is, kan men stellen, was de verzorging van hen die het nodig hadden, geregeld. Lang geleden was dat vanzelfsprekend binnen het stamver- band, later werd dat de eerste taak van het eigen gezin of de familie. In de middeleeuwen ontstond in onze streken een gemeenschapsleven, gebaseerd op het gezin en de dorpsgemeenschap, of stad, waarin men woonde. Daarbinnen ontston- den een reeks van goede gewoonten, vrijwillige verplichtingen en algemene regelin- gen. Pas in de vorige eeuw, eerst in de steden en later ook in de dorpen, kwam daarin een sterke verandering. Toen zijn de eerste stappen gezet en werd de kiem gelegd voor de moderne verzorging van die medemensen, die daaraan behoefte hadden. Het is daarom zo interessant, om in de geschiedenis van het Lucia Gesticht en de Lucia-Stichting deze ontwikkeling duidelijk te volgen, omdat ze juist begonnen is op het moment toen betere organisatie, efficiëntie en kwaliteit in de verzorging hun eisen begonnen te stellen. De gehele ontwikkeling daarin heeft Lucia mee- en door- gemaakt. Uiteindelijk is Lucia uitgegroeid tot een modern verpleeghuis waarin verpleeg- huiszorg, (verpleging/verzorging, begeleiding en behandeling) wordt verleend. In dit boek willen wij U zoveel mogelijk over dat dagelijkse werk vertellen. Stichting Basis Publika/Lucia;

183.

Boeknummer: 00193   Mencia de Mendoza, vrouwe van Breda Historie -- Breda, algemeen           (1987)    [S.A. Vosters] Mencia de Mendoza, vrouwe van Breda en Onderkoningin va Valencia VOORWOORD Indien de naam van Dona Mencia de Mendoza de laatste 30 jaren in Breda, in Nederland en ver daarbuiten een begrip is geworden, dan komt dat niet alleen, doordat er in deze eeuw verschillende studies aan haar leven gewijd zijn en door haar banden met het Nederlandse koningshuis, maar ook doordat een bekende scholen- gemeenschap te Breda haar naam draagt. Na in de loop der jaren een drietal artikelen over Doha Mencia de Mendoza te hebben gepubliceerd heeft schrijver dezes thans gemeend een rijk geïllustreerd boekje aan haar leven te moeten wijden, waarin de jongste gegevens zijn verwerkt en tevens een breed beeld wordt geschilderd van het Spanje en de Nederlanden van haar tijd. De schrijver is gelukkig uitgeverij Eburon bereid te hebben gevonden dit boekje op de van haar bekende voortvarende wijze het daglicht te doen zien, kort na het verschijnen van het eveneens door haar uitgegeven boek over Het Beleg van Breda in het wereldnieuws. Deze studie over Mencia heeft opnieuw een roemrijke episode uit de Bredase geschiedenis tot onderwerp, ofschoon honderd jaar eerder. De aanleiding is ditmaal geen droevige, geen negen maanden durend beleg, maar het verblijf binnen de wallen van twee voortreffelijke personen: Hendrik van Nassau, die het kasteel en de door brand en pest geteisterde stad luisterrijk opbouwde en een zorgzame vader was voor de armen en wezen, en Mencia de Mendoza, die een impuls gaf aan het kunstzinnige en letterkundige leven, samen met haar leermeester Vives, een van de grootste geesten van haar tijd. Het zou ons te ver voeren alle personen, bibliotheken, archieven en instellingen te noemen, waaraan wij dank verschuldigd zijn. Wij willen slechts een uitzondering maken voor de Nationale Bibliotheek te Madrid, waaruit het merendeel van de hier afgebeelde en besproken boeken afkomstig is. Mijn dank gaat ook uit naar: Dr. B. Vermaseren te Breda, groot kenner van het Spaanse geestesleven der zestiende eeuw. Prof. Dr. J.K. Steppe, emeritus hoogleraar kunstgeschiedenis te Leuven, Prof. Dr. Juan Alcina Rovira, hoogleraar wijsbegeerte te Tarragona, en Prof. Dr. Eugenio Asensio te Muneta (Navarra), emeritus hoogleraar Spaanse literatuur aan de Univer- siteit van Lissabon, die mij een fotokopie toezond van Britonio’s Epithalamium, geschreven ter gelegenheid van Mencia’s tweede bruiloft. Zij allen stelden geheel belangeloos zeer waardevolle gegevens tot mijn beschikking. Tenslotte danken wij nog de heer Wien Laarakker te Breda voor het ter beschikking stellen van fotografisch materiaal voor een gedeelte der illustraties van dit boekje en de heer Jean de Booy te Roosendaal, voormalig docent aan het Mencia de Mendoza- lyceum, die met grote nauwgezetheid de drukproeven in hun geheel nog eens kritisch heeft doorgelezen. S.A.V. Eburon Delft;

184.

Boeknummer: 00194   Kent u ze nog, de Bredanaars Historie -- Breda, algemeen           (1987)    [M.L.van den Wijngaard] Kent u ze nog, de Bredanaars INLEIDING Het samenstellen van dit fotoboek over Bredanaars in de periode 1880-1940, 'Kent u ze nog .. de Bredanaars', was voor mij als medewerkster van het Bredase Stadsarchief een uitdaging. Werkzaam op de afdeling 'Beeld en Geluid' is het een heus voordeel om actief met een project als dit bezig te zijn. Het betekent namelijk een ruime aandacht voor de huidige fotocollectie, alsmede de mogelijkheid om de verza- meling uit te breiden. Een aantal lezers van dit boekje zal ongetwijfeld tot een bezoek aan het Stadsarchief komen. Het is gebleken, dat menige (oud-)Bredanaar en Bredase instelling fotomateriaal hebben bewaard, dat beslist de moeite waard is. De eigenaars van de in dit boek afgedrukte foto’s waren bereid hun foto’s ter reproductie uit te lenen. Hartelijk bedankt hiervoor! De fotografe die het reproductiewerk verzorgde is Bea Hoeks te Breda. Alle opnamen maken thans ook deel uit van de uit 20.000 foto’s bestaande collectie aanwezig bij de afdeling 'Beeld en Geluid' van het Stadsarchief. De verzameling is direct toegankelijk gemaakt en openbaar. Al mijn behulpzame collega’s en zeker de heer J.M.F. Usseling, dank ik voor hun assistentie. Ook dank aan de vorige gemeentearchivaris, mr. M. W. van Boven te Helmond, die mij destijds vroeg aan dit fotoboek gestalte te geven. De uitgever, in de persoon van Irene ter Beek, wens ik succes toe met het uitbouwen van de serie 'Kent u ze nog...' Heeft u aanvullingen of correcties met betrekking tot deze uitgave, dan houd ik me graag hiervoor aanbevolen. Mocht u al lezend nieuwsgierig zijn geworden naar de historie van onze stad Breda, dan treft u hieronder een beknopt literatuurlijstje aan. Ik wens u veel kijk- en leesgenot toe bij het doornemen van 'Kent u ze nog, de Bredanaars'. Breda, december 1987 Marie-Louise van den Wijngaard, Gemeentelijke Archiefdienst Breda. Europese Bibliotheek Zaltbommel;

185.

Boeknummer: 00195   Zundert-Rijsbergen Historie -- Brabant, algemeen           (1991)    [Herman Dirven] Zundert & Rijsbergen pag. 5 Het mooie land aan weerszijden van de Aa of Weerijs pag. 11 Groot en Klein Zundert, groeiend naar één dorp pag. 33 De Hoge Heerlijkheid Wernhout pag. 39 Achtmaal en het land van de Turfvaarten pag. 47 Rijsbergen, het dorp en zijn omgeving pag. 61 Werken op Hazeldonk, in Rijsbergen en in Zundert pag. 69 Schutterijen: gilden-traditie en sport-kampioenschap pag. 75 Kunst, Kuituur en Ontspanning in Zundert en Rijsbergen pag. 79 Zundertse en Rijsbergse cijfers, feiten en literatuur Stichting Basis Publika;

186.

Boeknummer: 00196   Teteringen en Breda-Oost-Heusdenhout-Brabantpark Historie -- Breda, algemeen           (1992)    [Herman Dirven] Teteringen en Breda-Oost Heusdenhout Brabantpark pag. 5 Teteringen en de Driesprong. pag. 19 Breda, een stad van 125.000 mensen. pag. 35 Brabantpark en Brabantplein: deftig en voornaam. pag. 41 Van Heusdenhout naar de Driesprong. pag. 49 Het afwisselende en prachtige Buitengebied. pag. 53 Werken in Breda-Oost: langs de spoorlijn. pag. 57 Het karakter van Teteringen en Breda-Oost. pag. 61 Door Eendracht Teteringen Omhoog. D.E.T.O. pag 63 Teteringen en Breda-Oost in cijfers, jaartallen en de literatuur. Stichting Basis Publika;

187.

Boeknummer: 00197   Ginneken in Breda Historie -- Breda, algemeen           (1991)    [Herman Dirven] Ginneken in Breda pag. 5 De Heerlijkheid en Gemeente Ginneken & Bavel pag. 19 Breda, een stad van 125.000 mensen pag. 35 Het bruisende Ginnekenvergitte nie pag. 45 Overakker, IJpelaar en de Blauwe Kei pag. 55 De Zandberg, aan weerszijden van de Molenlei pag. 67 IJpelaar, Wolfslaar, Bieberg en het Mastbos pag. 75 Gezellig winkelen en uitgaan in het Ginneken pag. 77 Kunst en Kuituur in en uit het Ginneken pag. 79Ginneken in cijfers, jaartallen en literatuur. Stichting Basis Publika;

188.

Boeknummer: 00198   Etten-Leur Historie -- Brabant, algemeen           (1991)    [Herman Dirven] Etten-Leur pag. 5 Etten-Leur, één gemeente, één gemeenschap. pag. 11 Van de Moederlinde op de Markt naar de Nobelaer. pag. 29 Met de Turfschipper naar de Leurse Haven. pag. 43 Het Oude hof en Winkelcentrum en de Bisschop-molenaar pag. 51 Het Buitengebied van Etten-Leur ’n bonte verscheidenheid. pag. 65 Werken in Zwartenberg en op de Vosdonk. pag. 75 Gezellig winkelen en uitgaan in Etten-Leur. pag. 77 Kunst en Kultuur in Etten-Leur. pag. 79 Feiten, cijfers en litteratuur van en over Etten-Leur. Stichting Basis Publika;

189.

Boeknummer: 00199   Baarle en Alphen Historie -- Brabant, algemeen           (1992)    [Herman Dirven] Baarle en Alphen pag. 5 Het Heerlijke Baarle en het Zalige Alphen pag. 15 Baarle Hertog en Nassau : één dorp - twee gemeenten pag. 31 Alphen, het dorp van Sint Willibrordus pag. 41 Riel, oude banden met Hilvarenbeek en Alphen pag. 47 Ulicoten met zijn prachtige Buitengebied pag. 51 Castelré, aan alle kanten een Belgische grens pag. 55 Zondereigen en Baarle-Grens: begin van Mark en Donge pag. 59 Heemkunde, Musea, Kunst en Schutters in Baarle en Alphen pag. 61 Baarle Nassau, Hertog en Alphen-Riel in cijfers, jaartallen en literatuur Stichting Basis Publika;

190.

Boeknummer: 00200   Bavel, Ulvenhout, Galder, Strijbeek en Chaam Historie -- Brabant, algemeen           (1992)    [Herman Dirven] Bavel, Ulvenhout, Galder, Strijbeek en Chaam pag. 5 Nieuw-Ginneken en Chaam een park ten zuiden van Breda pag. 13 Bavel, een zeer oude parochie en uiterst gezellig dorp pag. 31 Ulvenhout, van klein gehucht tot mooie buitenplaats pag. 39 Galder en Strijbeek, al eeuwenlang een grens pag. 45 Chaam, een dorp en gemeente met een eigen gezicht pag. 57 Het grote buitengebied tussen de dorpskommen pag. 59 Even speciale aandacht voor de Gezondheidszorg pag. 61 Het karakter van deze Groene Gemeenten pag 63 Nieuw-Ginneken en Chaam incijfers, jaartallen en literatuur Stichting Basis Publika;

191.

Boeknummer: 00201   Klundert en Zevenbergen Historie -- Brabant, algemeen           (1992)    [Herman Dirven] Klundert en Zevenbergen pag. 5 Het Land en het water onder en boven de Moerdijk pag. 11 De stad Klundert, vroeger Niervaart en de Overdraghe pag. 23 Zevenbergen, stad van zout en suiker pag. 45 ’n Zeemeermin, postmeester en kostschool te Zevenbergen pag. 53 Zonzeel, tussen Langeweg en Zevenbergschen Hoek pag. 63 Moerdijk en Roodevaart, kleine havens aan groot water pag. 67 Het industrieterrein Moerdijk aan ’t Hollands Diep pag. 71 Karakter, Kunst en Kuituur van dit vlakke land pag. 79 Cijfers, korte historie en literatuur Stichting Basis Publika;

192.

Boeknummer: 00202   Zundert en Woord en Prent Historie -- Brabant, algemeen           (1997)    [Herman Dirven] Zundert en Woord en Prent INLEIDING ZUNDERT in deze tweede uitgave van BASIS-PUBLIKA. De Stichting Basis verzorgt al acht jaren vele publikaties ter bevordering van een betere kennis van eigen omgeving, zoals Uw eigen stad of dorp. Deze city-marketing wordt gesteund door het bedrijfsleven, de gemeenten en vele anderen. Deze uitgave van 'Zundert in Woord en Prent' werd mogelijk door grondige wetenschappelijke aanpak van Basis-Publika. zoals ook de eerste uitgave in 1991 van 'Zundert en Rijsbergen'. Toen werd ingegaan op de geschiedenis van de twee nog bestaande gemeenten, het bloemencorso en de schutters(gilden). Ook werden in die uitgave de vijf kerkdorpen afzonderlijk bekeken. In deze tweede uitgave willen we U Zundert in zijn nieuwe vergrote vorm voorstellen in drie hoofdstukken: I. Karakteristiek van Zundert II. Profielschets van Zundert III. Werkgelegenheid in Zundert Van Dirk Verrijk zijn 23 tekeningen opgenomen. Hij maakte deze ter plaat- se in of rond het jaar 1777, dus 220 jaar geleden in Zundert, Wernhout en Rijsbergen. De tekening op het middelblad is uit 1831 van Daniël Gevers van Endegeest. De aquarellen op het omslag zijn van de kunstenaar Pierre van Lit. Stichting Basis Publika;

193.

Boeknummer: 00203   H.H.J. Maas tussen Venray en Eindhoven. Turfjesserie 7 Historie -- Brabant, algemeen           (1977)    [dr. J.P.A. van den Dam] H.H.J. Maas tussen Venray en Eindhoven. Elke mens wordt geboren om dood te gaan. Elke mens wordt ergens geboren om dood te gaan. Herman Maas kwam in Venray ter wereld om in Eindhoven te sterven. Hij heeft meer dan tachtig jaar de tijd gehad om zover te komen. De meeste mensen hebben die ’ruimte’ niet. De meeste mensen hebben ook niet het vooruitzicht, dat na hun overlijden anders dan in de klei- ne kring over hen gesproken wordt. De meeste mensen leven korter en baren geen opzien. Herman Maas leefde lang en baarde minstens zoveel opzien, dat ter gelegenheid van zijn honderdste geboortedag een echte levensbe- schrijving van hem werd uitgegeven. Als een van de vaders van deze biografie zou ik nu kunnen volstaan met het geven van een samenvatting van het door Jan Lucassen en mij geschreven boek. Met een dergelijke activiteit zou zonder enige moeite een avondvullend programma te realiseren zijn geweest. Door zo te handelen zou ik echter mijzelf, en niet minder enkele andere aanwezigen, die bij het totstandkomen van het boek over Maas be- trokken zijn geweest, geen plezier doen. Wij zouden teveel herinnerd worden aan het moeizame proces, waarvan het bock de vrucht was. Ik wil deze lezing daarom anders opbouwen door af te stappen van het chronologische en gebruik te maken van het thematische. En dat natuurlijk niet door het in ons bock verwerkte biografische materiaal terzijde te leggen. Integendeel, het zal optimaal aan zijn trekken ko- men. Maar wel door dit materiaal én andere niet—verwerkte, gegevens vanuit verschillende gezichtshoeken te groeperen. Ik weet vanzelfsprekend niet of ik in zo’n op zet zal slagen, maar ik zal er in ieder geval een poging toe wagen. TIJ Kools Deurne;

194.

Boeknummer: 00204   40 jaar KNBTB-bedevaarten Lourdes 1953-1992 Religie -- Lourdesbedevaart           (1993)    [Mevr. M. van Meer, Rector A.Merkx] 40 jaar KNBTB-bedevaarten Lourdes 1953-1992 Voorwoord Wonder Is het ter bedevaart gaan nog van deze tijd? Deze vraag stel ik - ook aan mezelf omdat ons leven en ons werken steeds meer worden beheerst door materiële zaken en belangen, zoals: Hoe financier ik een mestsilo? Hoe pas ik m’n teeltplan aan in het licht van dalende prijzen? Hoe kan ik m’n bedrijfsontwikkeling optimaliseren? De maatschappij bemoeit zich in toenemende mate met het boeren- en tuin- dersbedrijf. Dat uit zich in tal van geboden, verboden, eisen en regel- geving. Dat hoort kennelijk bij een moderne samenleving. Die bedreigin- gen welke nopen tot een 'struggle for life', laten menigeen in de praktijk van alledag nauwelijks tijd en ruimte voor zaken van diepere waarden. Hoewel ... De Lourdesbedevaarten van de KNBTB vormen een erfgoed uit de tijd dat katholieke boeren en tuinders zich verenigden in standsorganisaties waar- aan zij niet alleen het behartigen van hun zakelijke belangen delegeerden, maar waarin zij zich met geloofsgenoten ook thuis voelden. Binnen dat saamhorigheidsgevoel groeide onder meer de behoefte aan bezinning, aan inspiratie, aan pelgrimage. Vele duizenden boeren en boerinnen, tuinders en tuindersvrouwen en hun gezins- en familieleden hebben in de afgelopen veertig jaar de Lourdes- bedevaart gemaakt. Zij kunnen getuigen van de rijke en verrijkende erva- ringen van hun tocht. Ook nu leeft de behoefte aan pelgrimage nog volop; ondanks of misschien wel dankzij de verzakelijking van en in onze samenleving. We mogen er dankbaar voor zijn, dat vele mensen, jong en oud, zich (blijven) inzetten voor het instandhouden van de KNBTB-Lourdesbedevaart. Dat is toch een klein wonder?! Drs. J.W.E.M. Mares voorzitter KNBTB Ten geleide Ter bedevaart gaan... Het trekken van de mens, individueel of in groepsverband, is iets zó algemeen menselijks dat dit verschijnsel wel moet samenhangen met het diepste wezen van de mens. De mens beleeft er voldoening aan en het geeft een bevrijding zowel aan de gevoelens van vreugde als aan die van verdriet. Het is tevens ontspanning. Iets zó typisch menselijks als het trekken heeft het religieuze in de mens heel sterk aangegrepen. Het heeft zijn uitdrukking gevonden o.a. in de bedevaarten en processies. Zowel in de bedevaart als in de processie spelen de mystiek van de 'weg' en de mystiek van het 'trekken' een belangrijke rol. Zolang de mens bestaat, bestaat het ter bedevaart gaan, op weg gaan naar God. In de heilige Schrift, in het oud-testamentische boek 'Exodus' lezen we over de uittocht van het Joodse volk uit Egypte, het slavenhuis. Zij trekken op naar het beloofde land, naar God. God leidt die tocht. 'En Jahwe ging voor hen uit' (Ex. 13,12). De mens heeft geen vaste woonplaats hier op deze wereld, hij is op weg naar God. Ook in het Nieuwe Testament lezen we hierover, o.a. in het Evangelie van Lukas over de bedevaart van Jezus met Maria en Jozef samen met een grote groep mensen. 'Ieder jaar reisden zijn ouders tegen het paasfeest naar Jeruzalem' (Lk. 2,41-42). Het is niet waar, wat door tegenstanders wel eens wordt opgemerkt, dat een bedevaart naar een Maria-oord een sta-in-de-weg is of een blokkade op de weg naar God of zijn Zoon Jezus Christus. Integendeel. De juiste Maria-verering brengt de gelovige mens tot Christus. Maria verwijst met heel haar leven, met heel haar geloof naar Jezus Christus. 'Per Mariam ad Jesum!' Door Maria tot Jezus. God heeft Maria uitverkoren als Moeder van ons allen. Langs de Moeder bereiken wij de Vader. Daarom gaan we tot haar op bedevaart, met al onze vragen en zorgen, maar ook met de openheid en de stilte om God tot ons te laten spreken door zijn Zoon en zijn Moeder. De KNBTB-commissie en nog meer de NCB-commissie hebben in de veertig jaren van hun Lourdesactiviteiten bij voorkeur aan zieken en gehandicapten mogelijkheden aangereikt om een bedevaart naar Lourdes te maken. En dit niet in de verwachting dat al deze mensen in Lourdes genezen zouden worden, maar wèl dat zij er 'beter' vandaan komen. Beter in de zin van: gesterkt, getroost, nieuwe moed opgedaan en extra kracht om hun ziekte, hun kruis te aanvaarden en beter te kunnen dragen. Het is dan ook niet 'zomaar' datje in Lourdes zoveel blijde gezichten ziet! Want daar krijgt men heel persoonlijk te horen: 'Ga in vrede, je geloof heeft je genezen'. Lourdes geeft een extra dosis vitaminen, niet in de vorm van tabletten maar door de ervaring, het gevoel dat God met je meetrekt eh Hij je helpt het leven te aanvaarden zoals het naar je toekomt. Maar ook voor de gezonden is Lourdes een oase van gebed en ontmoeting, de 'plek waar de hemel de aarde raakt'. Het samen optrekken, het samen bidden en zien bidden, het met duizenden deelnemen aan de sacraments- processie en de lichtprocessie, je verbonden voelen als wereldkerk met mede-christenen uit alle delen van de wereld, met alle volkeren één gemeenschap vormen, het zien van de blijheid die zieken uitstralen on- danks hun situatie, het in stilte neerknielen bij de grot: het zijn allemaal momenten die indruk maken, die geestelijk verrijken en een gevoel van diep geluk geven. Geen wonder dat ondanks alle sekularisatieprocessen en de teruggang van het kerkbezoek in Nederland het aantal pelgrimerenden naar Lourdes nog eerder toe- dan afneemt. Lourdes is echter niet enkel een plaats van gebed en bezinning. Het hulpbetoon, de onderlinge liefde, het er-zijn-voor-de-ander maken Lourdes tot een plek van daadwerkelijk christendom. Ieder helpt ieder. Men staat klaar voor elkaar, troost elkaar, deelt lief en leed met elkaar, maakt plezier met elkaar. En dat als een vanzelfsprekendheid waar je stil van wordt. Over wonderen gesproken! Ik denk dat dit het ook is wat jonge mensen zo aanspreekt in Lourdes en trekt naar Lourdes. Het is in deze veertig jaren dan ook nooit een probleem geweest om voldoende jonge mensen bereid te vinden als vrijwillige hulpkracht (zelfs met bijbetaling!) aan een bedevaart deel te nemen. Elk jaar ervaren deze jonge mensen weer hoe de vreugde die zij brengen aan zieken en gehandicapten op hen zelf terugkaatst, hen zelfs tot diep in hun binnenste raakt. Tegelijk zijn zij ook een bron van vreugde voor vele gezonde (oudere) pelgrims. Dezen zien vaak tot hun verbazing maar vooral tot hun vreugde hoe positief die jonge mensen zijn: zo toegewijd, zo attent, zo vol liefde en geduld. Oud en jong inspireren elkaar, luisteren naar elkaar, genieten van elkaar, zijn één met elkaar. Ook dat is een van de wonderen van Lourdes! Maar het eerste (echte) wonder van Lourdes, de verschijning van Maria, heeft Lourdes gemaakt tot een van die 'uitgespaarde plekken' in de wereld waar het visioen over een andere wereld wordt hoog-gehouden, waar mensen tijd en aandacht hebben om zich de 'nieuwe mens' voor te stellen, waar mensen met stilte de verkeerde ijver te lijf gaan, en waar mensen meetellen niet om wat zij hebben maar om wat zij zijn en vragen en zoeken. Gelukkig zijn er in onze wereld nog van die uitgespaarde plekken die zich heel duidelijk lenen om 'goede aarde' te zijn, waar het zaad, Gods woord, nog goed terecht komt. Lourdes is zo’n plek. Rector A.J. Merkx Voorzitter Commissie Lourdesziekenfonds NCB Lourdescommissie KNBTB;

195.

Boeknummer: 00205   Het Mastbos en het werk van Houtvester van Schermbeek Natuur -- Mastbos           (1990)    [A.J. Spierings] Het Mastbos en het werk van Houtvester van Schermbeek Ten geleide Het Mastbos: 100 jaar bosbouw! Binnen de Nederlandse bossen neemt het Mastbos een bijzondere plaats in. De geschiedenis van het bos gaat ver terug. Grote delen zijn al eeuwenlang met bos bezet, een bijzonderheid in ons land, waar de meeste bossen amper een eeuw geleden werden aangelegd. Maar bos in dit verleden had het zwaar te verduren, zeker in de nabij- heid van een garnizoensstad als Breda. De behoefte aan (brand)hout, strooiselloof, beweiding, stroperij, militaire kampementen; steeds weer werden aanslagen op het bos gepleegd. Een vergelijking met bossen in de derde wereld anno 1990 ligt voor de hand: ook daar dreigt het bos niet door zorgvuldig gebruik, maar door overexploitatie ten gronde te gaan. Gelukkig kan het Mastbos ook als positief voorbeeld dienen, hoe het aftakelingsproces ten goede kan worden gekeerd. Door gezondheidsproblemen gedwongen keerde Houtvester Van Schermbeek terug uit de tropen en ging in het Mastbos aan het werk. Groot enthousiasme legde hij aan de dag en vele, nieuwe inzichten in het bosbeheer. Veel weerstanden moest hij ook overwinnen bij de maatregelen die hij nam, maar het doel stond hem duidelijk voor ogen: een stabiel bosmilieu scheppen waarin een gevarieerd bos kan ontstaan. Nieuw voor die tijd was ook de grote waarde die hij hechtte aan het bos zelf. In een tijd dat denken over bos vooral was gekoppeld aan het produceren van zoveel mogelijk hout. Als we ons verdiepen in de wijze waarop hij zijn doel trachtte te berei- ken, blijkt dat ook nu, na 100 jaar, nog verbluffend actueel! Door zijn activiteiten was hij indirect een van de grondleggers voor het latere Staatsbosbeheer. Kort na zijn vertrek uit het Mastbos, in 1899, werd het Staatsbosbeheer opgericht, met de Houtvesterij Breda als een van de eerste objecten. Niet alleen door zijn werk in het Mastbos, maar ook de nieuwe inzichten die hij in Nederland bracht, hebben we veel aan Van Schermbeek te danken. De inzet van de heer A.J. Spierings, om de geschiedenis van het Mastbos en het leven en werken van Van Schermbeek vast te leggen, waardeer ik daarom bijzonder. Ik hoop dan ook. dat dit boekje zich in een grote belangstelling mag verheugen! Dr.ir. H.S.B.M. van Asperen, Directeur Staatsbosbeheer. Inleiding In 1889 aanvaardde Adriaan Johannes van Schermbeek, Oost- Indische houtvester met verlof, de opdracht van het Domeinbestuur tot het vervaardigen van een boskaart van het Mastbos en Liesbos, met de daarbij behorende bedrijfsplannen. Een jaar later werd hij be- noemd tot bosbouwkundig medewerker bij dat zelfde Domeinbestuur. In die functie werd hij toegevoegd aan de Rentmeester van het Rentambt Breda, de heer R.J.H. Roosmale Nepveu. Daarmee begon een nieuw tijdperk in de geschiedenis van het Mastbos. De tot dan toe traditionele werkwijze in de exploitatie van het bos moest plaats maken voor beheersvormen die veel meer rationeel gefundeerd waren en door experimenten ondersteund. Met veel doorzettingsvermogen werden nieuwe ideeën en opvattingen in de praktijk toegepast. De vele weerstanden die dat opriep, zowel in de regio als ook in de leidende kringen in de bosbouw in den lande, hebben Van Schermbeek er niet van kunnen weerhouden voor zijn ideeën te strijden en in de praktijk tot uitvoering te brengen. Het is precies 100 jaar geleden dat Van Schermbeek zijn werk in Breda is begonnen. Ter herdenking van dit feit werd in het Informatie- centrum 'Oudhof' in het Mastbos een tentoonstelling ingericht, gewijd aan de geschiedenis, de fysische geografie en het landschap van het Mastbos. Daarbij werd natuurlijk extra nadruk gelegd op de persoon en het werk van A.J. van Schermbeek. In relatie daarmee is ook deze uitgave tot stand gekomen. Het noodzakelijke materiaal werd samengesteld door een werk- groep, bestaande uit dhr. P.C.A. Schoenmakers, boswachter en Mej. H. v. Wermeskerken en de heren S. van Hilst en A.J. Spierings. Heemkundekring Paulus van Daesdonk;

196.

Boeknummer: 00206   Leer mij ze kennen..de Brabanders Historie -- Brabant, algemeen           (1967)    [Jan Naaijkens] Leer mij ze kennen...de Brabanders Woord vooraf Bij wijze van waarschuwing; in de derde persoon . . . De schrijver van dit boekje is geen geoloog, archeoloog, psy- choloog of historicus, noch munt hij uit in kennis van het heem, van de diepste beweegredenen der menselijke natuur, van de religies of van welk ander gebied dan ook. Bijgevolg toont dit werkje ernstige gebreken. Het is niet volledig, het is onwetenschappelijk, het graaft niet tot de kern en het laat veel onbesproken wat zonder twijfel het bespreken meer dan waard zou zijn. Daar staat tegenover, dat de man geboren is in het land en is opgegroeid te midden van de mensen over wie het hier gaat. Hij leeft nog altijd tussen hen. Zijn voor- zaten woonden er tot in een ver en grijs verleden; zijn talrijke nazaten zullen wellicht uitzwerven over de wereldzeeën; maar hijzelf hoopt hier eenmaal het moede hoofd neer te leggen, ofschoon hij evenmin als Multatuli weet waar hij sterven zal. Het dorp waar hij woont is een oud en schoon dorp, vol fouten en tekortkomingen die de keerzijden van zijn kwaliteiten zijn, en het heeft grote mannen voortgebracht. Het zal u dus duide- lijk zijn dat dit boekje niet uit wetenschap of kennis, maar uit liefde geboren is, de meest natuurlijke geboorte, dat wel. Maar de liefde tot zijn land, die eenmaal ieder aangeboren was, is enigszins suspect in deze tijd. Waarom dan wel? Is liefde blind? Integendeel. De liefde ziet scherp en voor zover zij niet de mantel hanteert die alles bedekt, kan zij prikkelen waar zij dat heilzaam acht. Wel dwingt de liefde tot een per- soonlijke keus. Val daarom de schrijver niet hard als de keuze die hij in dit boekje herhaaldelijk moest maken, niet de uwe is. En tenslotte: er was eens een man, die trouwde met een vrouw wier neus scheef was. Althans, dat zeiden al de anderen, maar voor hèm was de neus recht, mijne heren. Die man, dat is deze schrijver. En hij verzoekt u beleefd te willen kijken door zijn ogen, en dan zult u zien dat de vrouw zijner keuze inderdaad een rechte neus heeft, zo recht als het volmaakt geschapen orgaan ener Venus van Praxiteles. Jan Naaijkens Sijthoff Leiden;

197.

Boeknummer: 00207   Nieuwe Tonge in vroeger tijden Historie -- Brabant, algemeen           (1996)    [Jan de Geus] Nieuwe Tonge in vroeger tijden Inleiding Voor u ligt het boekje Nieuwe Tonge in vroeger tijden, deel 2, een uitgave die dankzij vele inwoners en oud-inwo- ners van ons dorp mogelijk werd gemaakt. Velen hebben tijdens het samenstellen hun steentje bijgedragen. De één deed dat door het in bruikleen geven van fotomateriaal, de ander door het naspeuren van de zo belangrijke gegevens, die nu eenmaal bij deze prachtige plaatjes horen. Dit deeltje bevat foto’s vanaf ongeveer 1927 tot en met een recente foto van de duivenvereniging. Getracht is om zoveel mogelijk groepsfoto’s en foto’s met personen te plaatsen. Uiteraard zijn we daarbij de droeve tijden, die de geschiedenis van Nieuwe Tonge uiteraard ook heeft gekend, niet vergeten. Foto’s van de Tweede Wereldoorlog en van de zo tragisch omgekomen families tijdens de Watersnoodramp van 1953. In overleg met de nabestaanden wer- den enkele foto’s van hen opgenomen. Tot slot wil ik een ieder bedanken voor de medewerking en mijn vrouw voor het verwerken van de tekst op de computer. Het samenstellen komt geheel voor mijn verantwoording. Ik ben zo zorgvuldig mogelijk te werk gegaan, maar des- ondanks ben ik er mij van bewust dat er wellicht wat onvolkomenheden in kunnen zitten. Alvast hiervoor mijn ex- cuses. Ik wens u veel lees- en kijkplezier! Jan de Geus, Nieuwe Tonge, 1996 Uitgeverij De Boektant;

198.

Boeknummer: 00208   Geervliet in vroeger tijden Historie -- Brabant, algemeen           (1996)    [Teun Otto] Geervliet in vroeger tijden Inleiding Het idee voor dit derde fotoboek over Geervliet is ontstaan tijdens de voorbereidingen voor het 25-jarig bestaan van de Markenburgschool in februari 1995. Mijn bijdrage in deze was het opzetten van een schoolfoto-tentoonstelling met foto’s uit het archief van de Stichting ‘Oud Geervliet’, van welk archief ik beheerder ben. Deze uitvergrote foto’s werden toen aangevuld met enkele foto’s uil particuliere bron en gaven samen een leuk overzicht van de situatie in en om de school vanaf ca. 1900 lol heden. Vandaar het ruime aanbod van school- en groepsfoto’s in deze uitgave. Een verzameling foto’s, zoals die van de Stichting Oud Geervliet, kan men om verschillende redenen waarderen, onder andere om de informatieve en documentaire betekenis. Men kan vertellen over een bepaalde gebeurtenis of onderwerp, maar bij gebrek aan fantasie van de toehoorder kunnen foto’s wonderen verrichten. Bovendien liggen foto’s beter ‘in de markt’ dan bijvoorbeeld moei- lijk leesbare documenten uil archieven. Daarnaast is de kans groot dal men in een boekje als dit familieleden, vrienden of kennis- sen zal aantreffen, want van alle in dit boekje afgebeelde personen worden er 950 met naam genoemd. Wanneer een foto verder nog belangrijke informatie over Geervliet bevat, dan probeer ik deze, of een copie ervan, in hel archief onder te brengen. Het komt helaas ook wel voor dat bij het overlijden van mensen de foto’s, die men kan aantreffen in de spreekwoordelijke schoe- nendoos, door de nabestaanden niet worden gewaardeerd. Met het weggooien van die foto’s verdwijnt dan ook vaak belangrijke informatie, die als het ware in die foto's verborgen zit. Een foto-archiefbeheerder ziel in zo'n geval niets liever dan dat die foto’s in zijn archief worden opgenomen. Want er komt een keer een moment dat er iemand dankbaar gebruik zal maken van zo’n foto of fotoverzameling. Het is niet de bedoeling de foto’s op te bergen om er vervolgens niets meer mee te doen. Een voorbeeld daar- van is natuurlijk dit boekwerkje. Het succes van een uitgave als deze is geheel afhankelijk van foto’s die bewaard zijn gebleven. Daarom is een bedankje aan al diegenen die foto’s bewaarden en aan mij uitleenden zeker op zijn plaats. Teun Otto, Geervliet 1996 Uitgeverij De Boektant;

199.

Boeknummer: 00209   De geschiedenis van de parochie Maria ten Hemelopneming Prinsenbeek. Religie -- Parochie Onze Lieve Vrouw ten Hemelopneming / Maria Magdalena           (1979)    [Herman Dirven] De geschiedenis van de parochie Maria ten Hemelopneming Prinsenbeek. Uitgave t.g.v. expositie in Grote Kerk Breda VOORWOORD Bij het voorbereiden van deze tentoonstelling kwam als vanzelf de gedachte naar voren iets over de geschiedenis van de Parochie, het Kerkgebouw en het Hoofdaltaar te publiceren. Wat is daartoe meer geschikt dan de gedegen studie die de heer Dirven van de Werkgroep Haagse Beemden over dit on- derwerp maakte en publiceerde in haar tijdschrift ”Hage”. Wij zijn er de heer Dirven dankbaar voor dat hij onmiddellijk bereid was toestemming te geven beide artikelen tot één boekje samen te vatten en dit ter gelegenheid van deze tentoonstelling uit te geven. Wij menen dat niet alleen bij de inwoners van Prinsenbeek hiervoor grote belangstelling zal bestaan, doch ook bij alle anderen wie de kerkgeschiedenis ter harte gaat. STICHTING GROTE OF ONZE LIEVE VROUWE KERK BREDA. Stichting Grote Kerk Breda;

200.

Boeknummer: 00210   1949-1999 H. Bartholomeuskerk Zevenbergschen Hoek Religie -- Algemeen           (1999)    [Ad Verschuren] 1949-1999 H. Bartholomeuskerk Zevenbergschen Hoek Ten geleide Dit boekje werd samengesteld naar een idee van het kerkbestuur ter gelegenheid van het 50 jarig bestaan van onze parochiekerk. Het was geenszins de bedoeling een geschiedenis te schrijven van de laatste 50 jaar van onze parochie, maar meer om te verhalen over de bouw van de kerk, wat eraan vooraf ging en wat er daarna met en rondom de kerk gebeurde in de daarop volgende 50 jaren. De gegevens uit dit boekje zijn grotendeels afkomstig uit de memo- rialen van de parochie en het streekarchief te Zevenbergen. Ook de foto’s en illustraties zijn voornamelijk afkomstig uit bovenstaande bronnen. Ad Verschuren Juli 1999 Voorwoord Beste lezer, Voor u ligt de beknopte geschiedenis van onze kerk en zijn gemeen- schap in de afgelopen 50 jaar. Verhalen over het einde van de oor- log, over de watersnood, over dopen, trouwen en sterven, over pastoors en kapelaans, over verbouwingen, kortom over heel veel zaken die zich in en rondom het huidige kerkgebouw hebben afge- speeld. 1949- 1999. Ons kerkgebouw is 50 jaar oud en een dergelijk jubi- leum behoor je te vieren. Het kerkbestuur wil u in het kader van het jubileum dit boekje aan- bieden in de hoop dat u er enkele genoeglijke uurtjes aan zult bele- ven. Ad Verschuren, lid van het kerkbestuur, heeft heel wat vrije uurtjes opgeofferd om de archieven van de kerk door te spitten en van al die gebeurtenissen een lezenswaardig verhaal gemaakt. We zijn Ad daar erg dankbaar voor, al heeft hij aan zijn werk ook veel plezier be- leefd. In die annalen kwam hij n.1. prachtige met de hand geschre- ven, soms bijna onleesbare, verhalen tegen die de geschiedenis van de laatste 50 jaar zo treffend in beeld brengen. Uit al die boekwer- ken is een selectie gemaakt met de belangrijkste gebeurtenissen. Wij hopen dat u deze beknopte 50-jarige H. Bartholomeushistorie met veel plezier zult doorlezen en wellicht mijmert u zelf weer even weg als u de verhalen herkent. Will Aper Vice- voorzitter kerkbestuur H. Batholomeus Kerkbestuur Batholomeuskerk;

201.

Boeknummer: 00211   75 jaar Fanfare Oefening Kweekt Kennis Cultuur -- Fanfare Zevenbergen e.a. orkesten           (1985)    [Emiel Cruysberg e.a.] 75 jaar Fanfare Oefening Kweekt Kennis (OKK) Zevenbergen Dr. A.J.D. SEELEN, burgemeester 0.K.K. viert feest! Wanneer een inwoner of inwoonster van onze gemeente zijn of haar 75e verjaardag viert, is dat voor de gemeente in het algemeen geen reden om daar bijzondere aandacht aan te schenken. Er wordt weliswaar gefeest, er is een receptie, maar de gemeente is afwezig. Iets anders is het, wan- neer een vereniging het 75-jarig jubileum viert. Ook dan wordt er gefeest, ook dan is er een receptie, maar in dat geval laat de gemeente wel van zich horen. Nu de R.K. fanfare 'Oefening Kweekt Kennis' uit Zevenberg- schenhoek dit jaar haar 75-jarig jubileum viert, wil ik hieraan op deze plaats dan ook aandacht schenken. Het gaat hier om een vereniging met een zeer lange geschie- nis. Hoewel de exacte datum van oprichting van de fanfare niet meer is te achterhalen - de archieven van de ver- eniging hebben de tragische gebeurtenissen van 1940, 1944 en 1 953 helaas niet overleefd - is wel duidelijk dat deze oprichting in 1910 moet hebben plaatsgevonden. De oprichters van toen, hebben niet kunnen vermoeden, dat O.K.K. zou uitgroeien tot wat zij nu is: een bloeiende fanfare met zo’n 50 leden en gemiddeld 40 uitvoeringen en optredens per jaar. Met recht kan dus gesteld worden, dat O.K.K. is uitgegroeid tot een fanfare die niet meer is weg te denken uit Zevenbergschenhoek. Het is dan ook volkomen begrijpelijk dat O.K.K. gemeend heeft het 75-jarig bestaan te moeten vieren met een aantal (muzikale) activiteiten. De activiteiten, die in dit boekje zijn vermeld, beveel ik van harte bij U aan. U zult er ongetwijfeld veel plezier aan beleven. Aan het bestuur en de leden van O.K.K. (maar eigenlijk aan alle inwoners van Zevenbergschenhoek) bied ik tenslotte mijn gelukwensen aan. Ik wens U allen zeer plezierige en in alle opzichten geslaagde jubileumactiviteiten toe en een voorspoedige toekomst. De burgemeester van Zevenbergen G.H.KAMP, wethouder culturele zaken Het zinvol besteden van de vrije tijd wordt wel eens als een probleem ervaren. Dat geldt gelukkig niet voor iedereen. Er zijn velen die daar geen enkele moeite mee hebben. Een grote groep van deze 've- len' vormen de amateur-musici. Van kindsbeen af heeft de mens behoefte aan datgene wat hij heeft gemaakt, aan andere te tonen. Hij hoopt dat de aanblik van zijn prestatie een positieve reactie zal opleveren en hij geniet van de bewondering die een ander eventueel voor hem toont. Dat geldt ook voor de muzikant, het geldt voor hem zelfs extra. Want wat hij in combinatie met anderen tot stand heeft gebracht, wil hij niet alleen graag laten horen om daarmee aan zijn eergevoel tegemoet te komen, het is ook nog zo dat hij met het resultaat van de gezamenlijke studie anderen een plezier wil doen. O.K.K. heeft dat nu 75 jaar gedaan voor de Hoekse bevolking. Een bijzondere felicitatie aan bestuur, leden en de gehele bevolking ten volle waard. Jubilerende O.K.K. betekent een culturele waarde voor de gehele gemeenschap welke moet blijven bestaan en zal blijven bestaan als we wel datgene blijven aantreffen als uitgangs- punt: 'LIEFDE VOOR MUZIEK'. Eigen Uitgave Fanfare;

202.

Boeknummer: 00212   Liefde als wapen Religie -- Algemeen           (1966)    [Ton Oostveen] Liefde als wapen. Herinnering aan Mgr Bekkers Voorwoord Toen de aankondiging van de verschijning van dit boek gepubliceerd werd, vroeg een collega me waarom ik me geroepen voelde dit werk te ondernemen, en welke onthullingen wellicht te verwachten zouden zijn. Op de laatste vraag kon ik antwoorden, dat de persoon van mgr. Bekkers veeleer een open bock dan een mysterie was, zodat over zijn leven weinig werkelijke onthullingen mogelijk schijnen. En wat de eerste vraag betreft: ik meen de bisschop persoonlijk vrij goed gekend te hebben, maar er zijn er zeer velen die datzelfde, en vaak met nog meer recht, kunnen zeggen. Mijn rechtvaardiging voor het schrijven van dit boek, zo kort na het sterven van de geliefde bisschop, is vooral mijn bewondering voor mgr. Bekkers. Ik mocht hem uit hoofde van mijn functie bij de Brabantpers vele malen ontmoeten en interviewen, ik volgde als vele anderen geboeid zijn initiatieven ter bevordering van een werkelijke dialoog binnen de katho- lieke kerk en naar buiten, en ik registreerde iets van de weerklank, die hij in en buiten zijn diocees wekte. Dit bock, dat noch volledigheid, noch de objectiviteit van de afstand kan pretenderen, is geschreven vanuit een oprechte bewondering, en wil de herinneringen vastleggen op een moment, dat nog gevuld is met de emoties van een plotseling verlies. Mij dunkt dat het nuchtere feit, dat een bisschop bij zijn sterven zo’n golf van ont- roering en bewondering lossloeg, op zich van niet onbelangrijke betekenis is voor toekomstige biografen. klik op de pijlpunt links voor het volledige voorwoord Ofschoon ik dus meer getracht heb de herinnering aan en de bewondering voor mgr. Bekkers onder woorden te brengen dan een volledige en chronologische biografie te schrijven, heb ik toch met dankbaarheid gebruik ge- maakt van de gegevens, die vrij talrijke interviews met plaats- en schoolgenoten, vrienden en medewerkers van de bisschop mij opleverden. Met nadruk wil ik daarom mijn oprechte en grote dank uitspreken aan het adres van al degenen, die mij met hun herinneringen hielpen. Vooral de naaste medewerkers van mgr. Bekkers, de hulpbisschop mgr. drs. J. Bluyssen, de vicarissen-gene- raal mgr. L. Rooijackers en mgr. M. Oomens, en de vriend en adviseur van de bisschop, prof. mr. dr. J. J. Loeff zijn mij met veel gegevens en hartelijke steun zeer ter wille geweest. De meeste tijd en moeite heeft on- getwijfeld de privé-secretaris van mgr. Bekkers, de heer J. Reinhard, aan mij besteed. Zonder zijn royale mede- werking zou het in korte tijd voltooien van dit boek welhaast onmogelijk zijn geweest. Tenslotte geldt mijn dank de leiding van de Brabantpers, die mij de tijd en mogelijkheden om dit boek te schrijven ter beschikking stelde, en waarvan de hoofdredacteuren mij hielpen met nuttige adviezen. Als inleiding is in dit boek opgenomen de openingstoespraak, die de aartsbisschop van Utrecht, kardinaal Alfrink, tijdens de Uitvaartdienst in de St.-Jan hield. De kardinaal, die door drukke werkzaamheden en gemaakte afspraken onmogelijk kon voldoen aan mijn ver- zoek om in korte tijd een bijdrage voor dit boek te leveren, was zo vriendelijk zelf deze oplossing te adviseren. Ik ben de kardinaal daar erg erkentelijk voor. ‘Liefde als wapen’ wil de herinnering levendig houden aan een bisschop, die voor de journalisten zo’n groot vriend was. Ook daarom heb ik het graag geschreven. TON OOSTVEEN Openingswoord van kardinaal Alfrink bij de uitvaart van mgr. W. M. Bekkers op 14 mei 1966. De droefheid om het naar menselijke gedachten tragische einde van deze mens, die zoveel goedheid, zoveel hoop en zoveel vertrouwen rond zich heeft gespreid, wordt overstemd door de dankbaarheid die ons vervult om de zegen die God, de Gever van alle goeds, ons in hem geschonken heeft. Na alle goede woorden, waarmee hij in zijn leven zoveel mensen heeft verkwikt, is door zijn vroegtijdig en smar- telijk heengaan zijn laatste boodschap aan ons een getuigenis geworden van de broosheid en de onzekerheid van het menselijk bestaan. klik op de pijlpunt links voor het volledige openingswoord Het is de boodschap van de profeet: ‘Alle vlees is als gras; heel zijn glorie als de bloem op het veld. Het gras verdort en de bloem verwelkt als er Jahweh’s adem op blaast’ (Is. 40,6v.). Maar we geloven dat Gods adem een levenwekkende kracht is. Gods adem brengt geen dood; Gods adem schenkt leven. Zo is het getuigenis van de Heer: ‘Wie in Mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven’ (Jo. 11,25). Dankbaar voor het getuigenis van Gods levenwekkende liefde, dat de overledene ons heeft mogen schenken, dra- gen wij hem ten grave, getroost door het intense meeleven van zo goed als heel ons volk. En omdat we weten naar het woord van de Schrift, dat God ook van zijn trouwe dienaar verantwoording vraagt, willen wij hem aanbevelen in Gods liefde en Gods barmhartigheid door deze eucharistische viering van het offer van zijn Zoon, die door zijn dood ons het leven heeft geschonken in eeuwigheid. In dat geloof heeft Wilhelmus Bekkers, bisschop van de Kerk, zijn leven aan zijn Heer teruggegeven. In dat ge- loof aanvaarden wij Gods ondoorgrondelijk raadsbesluit. En in dat geloof vertrouwen wij dat hij bij zijn Heer leeft in eeuwigheid. BERNARDUS KARDINAAL ALFRINK Aartsbisschop van Utrecht Malmberg Den Bosch;

203.

Boeknummer: 00213   Bisschop Bekkers, vriend van ons allen Religie -- Algemeen           (1966)    [N. van Hees] Bisschop Bekkers, vriend van ons allen. 2de druk Ene doodgewone jongen uit Rooi Maandag 9 mei 1966 sterft bisschop Bekkers in het ziekenhuis te Tilburg. Daags daarop wordt zijn dood lichaam overgebracht naar Den Bosch. Dan worden de eerste regels geschreven voor dit boek. Het is dinsdagmiddag half vier en ik dwaal alleen door het lege bisschopshuis aan de Peperstraat. In de tuin achter staan vier stoelen schuin tegen de tafel geleund. De zon schijnt op wat tulpen en een bloeiende azalea mollis. Het is stil. Ik stap de werkkamer binnen van de bisschop. De hangklok tikt. Aan de muur een groot wit paard met erop een vrolijk lachende man. Een gekleurde prent van paus Jan en daaronder een koppel uit hout gesneden boerenpaarden. Langs drie zijden kijkt het por- tret van een oude vrouw naar de werktafel. In alle vertrekken hangt een foto van Bekkers’ moeder, hier drie maal. Op de tafel staat een rijtje boeken voor de hand. Het dagboek van paus Jan en vlak daarnaast ‘Frans voor het dagelijks gebruik’. De grote kamer is hol en leeg. De laatste keer, dat ik hier binnen kwam, was ze geheel gevuld met de rollende lach van de bisschop, die er middenin stond met een kop dampende, goudgele bouillon in de hand. Ik ga zitten in de stoel, waar hij me nog zo kort geleden een glas schuimend bier inschonk. Meer dan in enig ander vertrek van dit huis voel je dat hij weg is, heel ver weg. Een uur later zal zijn beste vriend, vicaris Lambert Rooyackers, die vijf jaar Dachau overleefd heeft te midden van opgestapelde doden, en die daarbij zijn geloof in het leven geen moment heeft verloren, zeggen: ‘Ik ben nog nooit zo bij de dood betrokken geweest als nu.’ In de lege kamer, waar ik zit te mijmeren, slaat de klok vier koperen slagen. Ik sta op, ga naar boven en doe de deur open van de grote slaapkamer, breed houten ledikant, telefoon naast het opgemaakte bed, aan de muur een fotostrip: in het midden de oude vrouw met aan weerskanten naast haar de koppen van vier van haar dertien kinderen: drie kloosterzusters en een jonge priester, die lacht. Ik loop terug de gang in en ga staan voor het raam, dat uitziet op de parade, het grote plein naast de kathedraal. Er hebben zich een paar honderd mensen verzameld. Jongens zijn in de fris groene boompjes geklauterd aan weerskanten van de brede deur, die open staat. In een halve cirkel staan de pastoors van Den Bosch opgesteld. Vijf minuten over vier beginnen de klokken van de Sint-Jan te luiden. Becht Uitgeverij Amsterdam;

204.

Boeknummer: 00214   Cultuur Historisch Erfgoed 2009 Historie -- Brabant, algemeen           (2009)    [Pim Kisjes communicatie] Cultuur Historisch Erfgoed 2009 Geachte lezer, Met veel genoegen verwelkomen wij u in de nieuwe editie van onze jaaruitgave 'Cultuur Historisch Erfgoed'. In deze uitgave bieden wij u een keur aan artikelen over uiteenlopende, thans in ontwerpkringen actuele, onderwerpen aan. De artikelen zijn met zorg geschreven en samengesteld ondermeer aan de hand van vraaggesprekken met insiders als ambtenaren, beleidsmakers en vertegenwoordigers uit het bedrijfsleven. Wij bedanken hen voor hun medewerking aan de totstandkoming van deze uitgave. Nieuw is de indeling van de redactionele kolommen met een viertal landelijke thema's en een breed scala aan regionaal spelende onderwerpen. Voorts vindt u in deze uitgave een groot aantal handige adressen van bedrijven die daarvoor hebben betaald en graag voor u aan het werk willen gaan. Wilt u reageren op de inhoud, of heeft u suggesties voor de volgende uitgave, dan verzoeken wij u vriendelijk deze per e-mail te willen richten aan ons redactieadres: pim@kisjes.info Wij wensen u veel leesplezier en goede zaken. De uitgever. Innovision Media Zutphen;

205.

Boeknummer: 00215   De invloed van de mens op het landschap Ruimtelijke-ordening -- Haagse Beemden           (1977)    [G. van Agtmaal en Hannes Fleskens] DE INVLOED VAN DE MENS OP HET LANDSCHAP Hannes Fleskens en Ger van Agtmaal streekstudie t.b.v. het eindexamen voor landschaps- en tuinarchitect aan de Agrarisch Hogere School te Anderlecht Breda - 's-Hertogenbosch februari 1977. Eigen uitgave;

206.

Boeknummer: 00216   Nederlandse Monumenten in Beeld. Noord-Brabant en Limburg Monumenten -- Monumentenzorg           (1975)    [J.F.van Agt, C.Peeters] Nederlandse Monumenten in Beeld 1978. Noord-Brabant en Limburg C. Peeters NOORD-BRABANT Wie een goed beeld wil krijgen van de bouwkunst uit het verleden van Noord- Brabant, doet er het beste aan, de tegenwoordige provinciegrenzen maar uit het oog te verliezen. Er bestaat nu eenmaal niet zo iets als een eigen Noordbrabant- se architectuur. Wat de tijd vóór omstreeks 1600 betreft, is het hertogdom Bra- bant als een politieke en culturele eenheid te zien, met als hertogelijke residentie beurtelings Leuven, Mechelen en Brussel en kerkelijk grotendeels tot de bis- dommen Luik en Kamerijk behorend. Het gebied omvat de tegenwoordige Bel- gische provincies Brabant en Antwerpen en een groot deel van ons gewest, maar Geertruidenberg, Woudrichem, Heusden en de hen omringende gebieden moe- ten tot het graafschap Holland en het bisdom Utrecht gerekend worden. Daar- na, tot aan het ontstaan van de Bataafse Republiek, is Noord-Brabant verre- gaand van zijn zuidelijke wortels afgesneden en een Generaliteitsland geworden, waarin de vernieuwing van kerken, openbare gebouwen en woonhuizen een Hollands stempel ging dragen. Voor het kerkelijk leven op het platteland in de middeleeuwen ligt het hart van Brabant zeker buiten onze landsgrenzen. Wanneer wij teruggaan tot de oor- sprong van het christendom in Noord-Brabant, dan is, meer nog dan Lamber- tus, Willibrordus de kerkvorst tot wie alles herleid kan worden. Veel goederen in Noord-Brabant werden door de plaatselijke heren aan hem geschonken en door hem werden zij aan de Benedictijnenabdij in Echternach overgedragen. Ook het recht om in de plattelandsparochies een pastoor te benoemen, een deel van de kerkelijke inkomsten te vorderen, tienden in natura of geld als heffing op landbouwgronden te innen, het recht om water- en windmolens te zetten, kwam dan in Echternach te berusten. Maar door een samenspel van omstandigheden zijn het de Norbertijnen of Premonstratensers geworden, die, vanaf de tijd van hun ontstaan in de 12de eeuw, hier de meeste invloed hadden. Zij namen veel rechten en bezittingen van de abdij van Echternach over. De reikwijdte van de macht van hun abdijen Tongerlo en Postel was groot en deze hebben grote in- vloed gehad op de ontwikkeling van de landbouw. De herinnering aan deze tijd is op de Kempische zandgronden met hun beken en riviertjes en hier en daar nog eiken- en mastbossen en heiden temidden van eeuwenoude ontginningen, nog enigszins tastbaar. Een sprekende tegenstelling daarmee zijn de noordwes- telijke en noordelijke zee- en rivierkleigebieden van het markiezaat van Bergen op Zoom (eens een bloeiende in- cn doorvoerhaven aan de Oosterschelde) en van de baronie van Breda, die heel anders gericht zijn geweest. In het opzicht van de waterstaat cn de landbouw hebben zij een geschiedenis die met de pol- ders van de Hoekse Waard, Zeeland en de Betuwe samenhangt. Zij zijn vooral getekend door de watersnood van de St. Elisabethsvloed van 1421, waarmee ge- makshalve een proces van erosie door de zee wordt aangeduid, dat vroeger be- gonnen en later geëindigd is. Door hun gevecht met en tegen de zee zijn zij ty- pisch Noord-Nederlands en hebben zij een grote rol kunnen spelen in de mili- taire strategie vanaf de late middeleeuwen tot in de vorige eeuw. Fijnaart, Stand- daarbuiten, Dinteloord, Klundert en Willemstad* zijn alle ontstaan als stelsel- matig aangelegde dorpen op geometrisch grondplan, keurig verkaveld in het na de overstromingen opnieuw bedijkte rivierendeltagebied, de twee laatste boven- dien door Willem van Oranje, heer van Breda, tot vestingstad uitgebouwd met aarden wallen, bastions en grachten, naar de nieuwste krijgskundige, in Italië hun oorsprong vindende ideeën. Maar natuurlijk was, in de tijd van de Repu- bliek, heel Noord-Brabant van de grootste militaire betekenis als verdedigings- gordel en aanvalsbasis tegenover de Spaanse, later Oostenrijkse Nederlanden. Bosch en Keuning NV;

207.

Boeknummer: 00217   Petrus van Schendel. Koopmanszoon en kunstschilder 2006 Personen -- Personen i-j-k-l           (2006)    [Wilma van Giersbergen e.a.] Petrus van Schendel (1806 - 1870) koopmanszoon en kunstschilder Zijn leven, werken en familie Inleiding Dat in Zundert de kunstschilder Vincent van Gogh werd geboren, die leefde van 1853 tot 1890, is wel bekend. Zijn vader was dominee. Minder bekend is dat in Made de kunstschilder Godfried Schalcken (1643-1706) werd geboren; zijn vader was eveneens dominee. In Hooge Zwaluwe zijn zeker drie kunstschilders geboren. Dat zijn: Pieter Kleijn (1785-1816), zoon van een dichter; Johannes Vogel (1828-1915), zoon van de burgemeester en Hendrik Bakker (1843-1893), zijn vader was dokter. Net als in Made met de naam van Schalcken vinden we in Hooge Zwaluwe de familienamen Kleijn en Vogel terug in straatnamen. Door middel van ondermeer dit boekje willen we een Terheijdenaar onder de aandacht brengen, die ook kunst- schilder is geweest en een straatnaam heeft gekregen. Petrus van Schendel werd geboren in Terheijden en wel ter plaatse van Raadhuisstraat 91-93. Daar was zijn vader herenboer en koopman in granen. Zijn voorouders van vaderskant waren landbouwers en woonden in Terheijden en op Wagenberg. Hij verloor zijn vader al op 11-jarige leeftijd. Vanaf 1821 woonde Petrus in Breda. Zijn moeder ontwikkelde haar zakelijk instinct en werkte in Breda als winkelierster en was kraamster op de markt Omdat Petrus zijn vader al op jonge leeftijd verloor, kan de band met zijn moeder hechter zijn geworden. In elk geval was zij voor hem een duidelijke inspiratiebron. Op een aantal van zijn schilderijen is namelijk een marktkoopvrouw afgebeeld. Een heel mooi voorbeeld is de Jaarmarkt op de Grote Markt in Breda (afbeelding 23). Toen Petrus 16 jaar was ging hij studeren aan de Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen en kon er zijn talenten verder ontwikkelen. Daarna woonde en werkte hij in Breda, in Amsterdam, in Rotterdam en Den Haag. Vanaf 1845 woonde hij met zijn inmiddels grote gezin in Brussel. Hij werd gezien als een meester op het gebied van minutieus uitgevoerde tafereeltjes bij kaars-, lamp- en maanlicht en ook wel bij fakkellicht en open vuur. In deze stijl maakte hij historiestukken, portretten en heel veel markttaferelen bij avond. Al tijdens zijn leven werd zijn werk zeer gewaardeerd. Hij maakte er in heel Europa naam mee. Hij won prijzen in Amsterdam, Brussel, Parijs en Manchester. De Engelsen noemden hem “the Master of Candlelight”. In Frankrijk was hij bekend als 'Monsieur Chandelle’, (meneer kaars), wat ook een verbastering is van zijn achternaam. Naast kunstschilder wordt Petrus van Schendel ook genoemd als wetenschapper en schrijver. Zo heeft hij met zijn kwaliteiten van werktuigkundige de voortstuwing van stoomvaartuigen verbeterd. Daarvoor werd hem octrooi verleend in 1841. Hij heeft geschreven over het ontginnen van heidevelden in de Kempen en het zijdelings schudden van spoorrijtuigen. Voor kunstenaars schreef hij een cursus perspectief en een met eigen etsen geïllustreerd boek over gelaatsuitdrukkingen. In 1869, een jaar voor zijn dood, schilderde hij nog een statig zelfportret, te zien in het Breda’s Museum. Het stapeltje boeken onder zijn hand verwijst naar zijn activiteiten als schrijver en wetenschapper. Hij heeft met zijn vele talenten ook een hoge plaats weten te bereiken op de maatschappelijke ladder en hij verkeerde in de hoogste kringen. Zijn kinderen en kleinkinderen hebben die talenten meegekregen en daarmee functies op wereldniveau vervuld. Tot slot: Ook in Europese vorstenhuizen was Petrus geen onbekende. Dit bleek weer eens toen eind 2005 een kasteel in het Duitse Hannover werd leegverkocht door het veilinghuis Sotheby's in Amsterdam. In de berichtgeving werd ondermeer aandacht gevraagd voor de Vismarkt en een Appelkoopvrouw van Petrus van Schendel, de 'King of Candlelight'. Zijn werken hangen in musea, in kerken en in particuliere verzamelingen, verspreid over de gehele wereld. En in kunstenaarskringen is hij nog altijd bekend: Petrus van Schendel, die koopmanszoon uit Terheijden. Heemkundekring De Vlasselt;

208.

Boeknummer: 00218   Nederlands Bouwkundig Erfgoed 2002/2003 Monumenten -- Monumentenzorg           (2002-2003)    [Monumentenzorg] Nederlands Bouwkundig Erfgoed 2002-2003 Geachte lezer. voor u ligt de jaaruitgave 'Nederlands Bouwkundig Erfgoed', waarin we hopen waardevolle informatie te geven ten aanzien van de realisatie van uw huidige en toekomstige projecten. Naast verschillende redactionele thema's worden ook voor u handige adressen vermeld. De bedrijven die in deze uitgave worden vermeld hebben daarvoor betaald en maken u er dan ook op attent graag voor u aan het werk te gaan. Daar ook wij niet alles kunnen voorzien staan wij open voor suggesties met betrekking tot de volgende uitgave. Wij wensen u veel leesplezier en goede zaken. De uitgever. De IJssel mediagroep Zutphen;

209.

Boeknummer: 00219   Jaaruitgave monumenten 2001/2002 Monumenten -- Monumentenzorg           (2001-2002)    [Monumentenzorg] Jaaruitgave monumenten 2001-2002 Voor u ligt de Jaaruitgave Monumenten 2001/2002. Hierin treft u waardevolle informatie en contacten aan, die u van pas kunnen komen bij de realisatie van uw projecten. De bedrijven die in deze uitgave zijn opgenomen hebben betaald voor hun vermelding. Hiermee geven zij aan graag voor u aan het werk te gaan. Op pagina 66 vindt u een inhoudsopgave van het zakengedeelte. Wij wensen u goede zaken, De uitgever De IJssel mediagroep Zutphen;

210.

Boeknummer: 00220   Nederlands Bouwkundig Erfgoed Monumenten -- Monumentenzorg           (2005)    [Monumentenzorg] Nederlands Bouwkundig Erfgoed Jaarboek 2005/2006 Geachte lezer. voor u ligt 'Nederlands Bouwkundig Erfgoed', waarin wij hopen waardevolle informatie te geven ten aanzien van de realisatie van uw huidige en toekomstige projecten. Naast verschillende redactionele thema’s worden ook voor u handige adressen vermeld. De bedrijven die in deze uitgave worden vermeld hebben daarvoor betaald en maken u er dan ook op attent graag voor u aan het werk te gaan. Daar ook wij niet alles kunnen voorzien staan wij open voor suggesties met betrekking tot de volgende uitgave. Wij wensen u veel leesplezier en goede zaken. De uitgever. De IJssel mediagroep Zutphen;

Uitgebreid zoeken